| Getting your Trinity Audio player ready... |
“เราซื้อบ้านจัดสรร ซื้อที่ดินในราคาแพง ไม่คิดว่าจะต้องพายเรือเข้าบ้าน” นพ.สุธี รัตนะมงคลกุล ลูกบ้านหมู่บ้านเดอะ รอยัล ลากูน กล่าวอย่างขมขื่น กว่า 20 ปี ที่ “หมู่บ้านเดอะรอยัล ลากูน” จังหวัดนครนายก ต้องเผชิญ “น้ำท่วมซ้ำซาก” และระบบสาธารณูปโภคพื้นฐานที่ไม่สมบูรณ์ ปัญหานี้ยังไม่ถูกแก้ไขอย่างเป็นรูปธรรม แม้จะผ่านการร้องเรียน ฟ้องศาล และหน่วยงานรัฐหลายต่อหลายครั้ง แต่สิ่งที่ได้กลับมา คือ “ความเงียบ” และ “การรอคอยที่ไม่มีที่สิ้นสุด”
กรณีหมู่บ้านเดอะรอยัล ลากูน คล้ายกับโครงการดิเอทัส อาคารสูงในซอยร่วมฤดี ที่แม้ศาลจะมีคำพิพากษาร่วม 10 ปี ให้รื้อถอนเนื่องจากผิดกฎหมาย ปัจจุบันอาคารดังกล่าวยังคงยืนท้าทายคำพิพากษา และพิสูจน์ความจริงที่ว่า “ความยุติธรรมที่ล่าช้า คือความอยุติธรรม” แม้ผ่านมากว่า 10 ปีแล้ว แต่ผู้เสียหายยังไม่ได้รับการเยียวยา
เดอะ รอยัล ลากูน ความล้มเหลวของกม.จัดสรรที่ดิน
หมู่บ้านเดอะรอยัล ลากูน เกิดปัญหาน้ำท่วมเป็นประจำ เพราะระบบระบายน้ำ – สูบน้ำไม่เพียงพอ คันดินกั้นน้ำชำรุด และไม่มีการบำรุงรักษา นับตั้งแต่โครงการจัดสรรที่ดิน ซึ่งเริ่มก่อสร้างตั้งแต่ปี 2540
“หลายหลังคาเรือนต้องใช้เรือเข้า – ออกหมู่บ้าน ขาดน้ำประปาใช้มากว่า 16 ปี และต้องซื้อน้ำในราคาคิวละ 50 บาท สูงกว่าราคาตลาดถึง 5 เท่า ผมซื้อบ้านจัดสรร จ่ายค่าที่ดินแพง จ่ายค่าส่วนกลางแพง เพราะอยากมีบ้านที่มั่นคง แต่กลับต้องทนอยู่ในบ้านที่น้ำท่วมถึงหน้าอกแบบปีเว้นปี” นพ.สุธี กล่าวด้วยน้ำเสียงเหนื่อยล้า หลังต่อสู้คดีมากว่า 15 ปี และเพิ่งถูกฟ้องเรียกค่าส่วนกลางย้อนหลังอีกกว่า 120,000 บาท
กรณีนี้สะท้อนช่องว่างสำคัญของ พระราชบัญญัติการจัดสรรที่ดิน พ.ศ. 2543 ที่ไม่สามารถ “บังคับให้เจ้าของโครงการ” ต้องจัดให้มีสาธารณูปโภคครบถ้วน แต่หากยังขายไม่ถึงครึ่งหนึ่งของแปลงที่ดิน ซึ่งทำให้การจัดตั้งนิติบุคคลหมู่บ้านไม่สามารถเกิดขึ้นได้
ในทางกลับกัน เมื่อชาวบ้านรวมตัวฟ้องร้อง กลับถูกเจ้าของโครงการ “ฟ้องกลับ” ทั้งข้อหาหมิ่นประมาทและฟ้องเรียกค่าส่วนกลาง ทั้งที่ระบบน้ำ ไฟ และถนนไม่สามารถใช้งานได้จริง
ระบบยุติธรรมที่ล่าช้า ลดทอนความยุติธรรม
ตลอดสองทศวรรษที่ผ่านมา คดีของหมู่บ้านเดอะรอยัล ลากูน มีการร้องเรียน ฟ้องร้อง และอุทธรณ์มากกว่า 6 คดี
แม้ศาลปกครองเคยมีคำสั่งให้เจ้าของโครงการดำเนินการซ่อมแซมระบบสาธารณูปโภค แต่ทุกอย่างก็ “หยุดชะงัก” เพราะเจ้าของโครงการยื่นอุทธรณ์ต่อเนื่อง ทำให้คดียังคงค้างอยู่ในศาลสูงสุดมานานนับสิบปี
เช่นเดียวกับคดีของโครงการดิเอทัส ซอยร่วมฤดี ที่ต่อสู้ในศาลกว่า 15 ปี จนผู้เสียหายบางคนเสียชีวิตไปก่อนที่จะได้เห็นผลคำพิพากษา สะท้อนให้เห็นว่า “ความยุติธรรมที่มาช้า” คือ “ความไม่ยุติธรรม” สำหรับผู้บริโภคที่ได้รับความเสียหายและไม่ได้รับการเยียวยา
คดี “ดิเอทัส” เป็นตัวอย่างของคดีผู้บริโภคที่ลากยาวกว่า 10 ปี ก่อนจะได้ข้อยุติ ทั้งที่ผู้เสียหายเรียกร้องสิทธิขั้นพื้นฐานเพียงให้ได้รับความปลอดภัยและความเป็นธรรมจากการอยู่อาศัย กรณีของ “เดอะรอยัล ลากูน” ก็ไม่ต่างกัน คดีวนซ้ำอยู่ในระบบอุทธรณ์ ฟ้องกลับ และการตีความอำนาจระหว่างรัฐกับเอกชน
“ต้นทุนของเวลา” ราคาที่ผู้บริโภคต้องจ่าย
ทั้งนี้ ภายใต้ พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค ผู้ซื้อบ้านมีสิทธิได้รับสัญญาที่เป็นธรรม และผู้จัดสรรต้องรับผิดชอบดูแลระบบสาธารณูปโภคตามแผนผังที่ได้รับอนุญาต หากไม่ปฏิบัติตาม ถือเป็นการเอาเปรียบผู้บริโภค และสามารถฟ้องร้องได้โดยตรงโดยไม่เสียค่าใช้จ่าย
แต่ตั้งแต่ปี 2547 จนถึงปี 2568 หมู่บ้านเดอะรอยัล ลากูน ยังคงไม่มีระบบน้ำประปา ไม่มีทางระบายน้ำที่มีประสิทธิภาพ ลูกบ้านต้องจ่ายค่าส่วนกลางเดือนละหลายพันบาท ทั้งที่สาธารณูปโภคใช้ไม่ได้ ขณะที่รัฐยังไม่สามารถบังคับให้เจ้าของโครงการแก้ไขได้ ต้นทุนเวลา 20 ปี คือราคาที่ผู้บริโภคต้องจ่ายแทนระบบกฎหมายที่ล่าช้าและขาดสภาพบังคับ
อย่างไรก็ตาม สภาผู้บริโภค ในฐานะตัวแทนผู้บริโภค ได้เข้ามาช่วยดำเนินการด้านกฎหมาย โดยอยู่ระหว่างรวบรวมผู้เสียหายเพื่อพิจารณาฟ้องเป็นคดีกลุ่ม (class action) เพื่อเร่งกระบวนการให้รวดเร็วขึ้น โดยวันที่ 27 ตุลาคม 2568 จะมีการจัดประชุมร่วมกับจังหวัด และหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเพื่อบูรณาการแก้ไขปัญหาอย่างเร่งด่วน
กรณี “เดอะ รอยัล ลากูน” ไม่ใช่เพียงข้อพิพาทของหมู่บ้านหนึ่ง แต่คือภาพสะท้อน “ระบบกฎหมายจัดสรรที่ดิน” ที่ไม่ทันต่อสภาพปัญหาจริงของผู้บริโภค และเป็นคำถามสำคัญต่อรัฐ ว่าจะปล่อยให้ประชาชนต้องรออีกกี่ปี เพื่อได้ใช้สิทธิเบื้องต้นที่ควรได้รับตั้งแต่วันซื้อบ้าน “บ้านคือที่พึ่งพิงสุดท้าย ที่ไม่ควรต้องต่อสู้ในศาลจนถึงวัยเกษียณ” นี่คือเสียงของผู้บริโภคที่ยังคงเชื่อว่าความยุติธรรมต้องเกิดขึ้น และต้องเกิดขึ้นให้ ‘ทันเวลา’ ก่อนที่จะสายไป
ข่าวที่เกี่ยวข้อง
